Als perfectionisten zijn we vaak heel druk. Volle agenda’s, een never-ending to do list met alles wat we nog moeten, veel verantwoordelijkheden en verantwoordelijkheidsgevoel en een vol hoofd. We zijn eerder aan het versnellen dan aan het vertragen. En rust nemen voelt als “lui” zijn en staat haaks op die lange to do lijst die we nog hebben liggen.

Herkenbaar? Dan helpt het om wat meer inzicht te krijgen in waar dit gedrag vandaan komt.

Wat is perfectionisme?

Perfectionisme is problematisch gedrag gestuurd door angst. De angst dat we niet goed genoeg zijn. En het is dus ook de angst die maakt dat we zo druk zijn, in de rat race zitten, zoveel moeten van onszelf.

Angst of liefde?

Ik geloof dat alles wat je doet uit een van deze 2 motieven komt: liefde (ook wel vertrouwen)  of angst. Dus als perfectionisme gedrag is dat gestuurd wordt door angst dan is het tegenovergestelde iets doen uit liefde of vertrouwen.

Maar liefde kunnen we niet voelen als we gevangen zitten in die rat race en maar doorgaan van het ene naar het andere. Vertragen en tot rust komen is nodig om een diepere laag van bewustzijn te kunnen voelen en dichter bij je authentieke zelf te komen. En ik geloof dat ons authentieke zelf alleen maar liefde is.

Dus vertragen en ruimte maken is de eerste stap naar je authentieke zelf en meer liefde.

En ook de eerste stap van het loslaten van perfectionisme.

Vertragen versus versnellen

Vertragen betekent namelijk dat je vertrouwen hebt in het moment en bewuste aandacht schenkt aan je omgeving en jezelf. Terwijl versnellen gevoed wordt door gedachten en gevoelens als: niet goed genoeg, niet snel genoeg, niet genoeg tijd etc.  Ofwel: tekort. Dus die versnelling wordt getriggerd door de angst voor tekort.

In onze westerse maatschappij verlenen we onze eigenwaarde of een goed gevoel nog wel eens aan productiviteit. Herken je dat? Dat je je goed voelt als je veel hebt gedaan of een productieve dag hebt gehad?

Als je dat herkent dan klinkt vertragen waarschijnlijk niet productief voor jou. Echter kan ik uit eigen ervaring delen dat de ruimte die je creëert door juist te vertragen mij enorm veel heeft gebracht. Veel meer dan blijven doorgaan had kunnen doen.

Hoe ik tot stilstand kwam

Heel lang ging ik maar door in die rat race. Ik werkte enorm hard. Maar ik ging heel hard vooruit op het pad dat niet mijn pad was. Totdat ik plots niets anders kon dan stil staan en vertragen. Dat was het moment dat ik ontdekte dat ik niet op het pad zat dat ik diep in mijn hart wilde. Doordat ik de ruimte had om dit te kunnen zien, was dat ook het moment dat ik kon kiezen voor een ander pad. Alhoewel ik in die periode van stil staan dus niet vooruit ging op mijn oude pad, heeft het stilstaan me gebracht dat ik nu op het juiste pad zit. En dat stilstaan is dus (achteraf gezien)  een van de meest waardevolle momenten in mijn leven geweest.

Soms hebben we een ingrijpende gebeurtenis zoals een burn-out, een verbroken relatie, gezondheidsproblemen of iemand verliezen nodig om te kunnen vertragen.

Lees hier mijn hele verhaal.

Maar los daarvan kunnen we ook vertragen

Het maakt niet uit wat je doet, als je maar geen doel of deadline stelt aan je activiteiten en die niet koppelt aan prestaties. I know: heel lastig voor perfectionisten. Op het moment dat we een doel hebben of een deadline gaan we namelijk onbewust weer versnellen in plaats van vertragen.

Niet dat het niet goed is om een doel te hebben, maar in het dagelijks leven hebben we als perfectionisten vaak te veel doelen die we willen halen en daardoor komen we in de versnelling. Daarom is het dus goed om ook dingen te doen zonder doel.

Verder is het fijn om bewuste vertraagmomenten in te bouwen zodat je even uit het versnellen kan stappen en terug bij jezelf kan komen. Voor mij is dit mediteren, wandelen en muziek luisteren. Maar wellicht dat jij wat anders fijn vind om te doen.

Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wat het is.