Als geen ander weet ik hoe perfectionisme je in de weg kan zitten. Mijn hele leven heb ik gestreefd naar perfect zijn, maar het was nooit goed genoeg.
Ik ben opgegroeid in een ondernemers gezin waar ik mijzelf aanleerde om hard te werken voor het krijgen van waardering. Lang heb ik mezelf op 2 gezet. Ik leefde als een wandelend hoofd het leven waarvan ik dacht dat anderen het wilden of goed vonden. Ik legde de lat heel hoog, streefde naar perfectie en de goedkeuring van anderen.
Ondanks dat dit patroon doodvermoeiend was, heb ik het heel lang zo volgehouden…
Er gebeurde iets in mijn leven waar ik totaal geen controle op had. Waar keihard werken niets zou oplossen. Waar ik tegen mijn grenzen aanliep van het niet tonen van mijn kwetsbaarheden en ik niet kon weglopen van mijn emoties.
Ik verloor mijn zusje.
Van continue druk zijn in een automatische piloot kon ik ineens niets anders meer dan stil staan. Het stil staan maakte dat ik voor het eerst in mijn leven ging en kon
reflecteren op mijn leven.
Ik ontdekte dat ik de jaren die ik wel met mijn zusje had, ik er eigenlijk zelf niet echt was. Wel fysiek, maar niet echt verbonden met mezelf en dus ook niet echt met mijn zusje. Dat raakte me diep.
Ik wilde dit niet langer zo!
In die periode heb ik onwijs veel coaching gedaan. Je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het gedaan. Zoals onder andere EMDR, boxtherapie, hypnose en nog veel meer. Zo heb ik van dichtbij gezien wat je als coach voor iemand kan betekenen en hoe veel dit met je kan doen. Doordat ik zoveel verschillende dingen heb gedaan kon ik goed ervaren wat het meeste effect bij mij had.
Ik ontdekte wat mij al die tijd in de weg had gezeten: Perfectionisme! En ik wist ergens wel dat ik perfectionistisch was. Maar ik dacht eerlijk gezegd altijd dat het stiekem ook een goede eigenschap was. Misschien herken je wel dat je tijdens een sollicitatiegesprek perfectionisme hebt genoemd als jouw “ontwikkelpunt”, omdat je dat eigenlijk niet zo’n slechte eigenschap vind. Maar toen ik ontdekte dat het effect van perfectionisme helemaal niet zo positief is, en dat het me echt veel heeft gekost, was ik gemotiveerd om het eindelijk echt bij de kern aan te pakken.
Het was zo’n openbaring toen ik de stappen ontdekte hoe ik mijn perfectionisme los te laten. Ik leerde dat de kern van mijn probleem zat in mijn overtuiging dat ik niet “goed genoeg” was. Ik heb mijn trauma’s uit mijn jeugd aangepakt waar deze overtuigingen zijn ontstaan en daarnaast ben ik aan de slag gegaan met mijn onderbewuste. Want daar zat die diepe overtuiging van “niet goed genoeg zijn” opgeslagen.
Ik ontdekte de enorme kracht van het onderbewuste, manifesteren en neuroplasticiteit en dat we dit ook proactief kunnen inzetten. En dit ben ik gaan doen.
Dit alles, en met name het werken met mijn onderbewuste heeft gemaakt dat ik veranderd ben en meer mezelf geworden en meer van mezelf ben gaan houden.
Ik leef nu een leven waarop ik nooit had durven hopen. Ik heb een leuker leven. Met meer rust en ontspanning, waardoor ik weer kan genieten en voldoening uit mijn leven haal.
En dit gun ik jou ook.
Liefs,
Aranka
“Perfectionisme is zelf-saboterend gedrag gestuurd door de angst of
overtuiging dat we niet goed genoeg zijn zoals we zijn.”
Perfectionisme is eigenlijk dé grote handrem voor het doen en bereiken voor wat je écht wilt.
En ik geloof dat je veel kan bereiken met perfectionisme. Dit heb ik zelf ook jaren gedaan. Met hard werken, ploeteren heb ik een mooi CV.
Ik heb heel veel gedaan en ook veel “bereikt”. Maar heel eerlijk:
Herken jij dit? Laat je niet langer tegenhouden door jouw perfectionisme!
Ben je er klaar voor?